بازگشت
سی سال سیه
نورالله وثوق نورالله وثوق

جای خلوت
وطن گفتم که گردم همزبانت 
در آویزم به شعر گیسوانت
کنون جایی برای خلوتی نیست
سراپا در گرفته آشیانت 
..........................
موزیک سیاهی

دلم از بس که لبریز تباهی است
بسوی جادۀ ی فریاد راهی است
قدمهای در و دیوار این شهر
ترنم بخش موزیک سیاهی است
..............................
بوی دود
قشنگی قد آ یینه  خم خو رد
گلی نا ز ی  میان کوچه بم خو رد  
زدست بوی  دود نا جوا  نی 
دلم ازد یدن  آتش  بهم   خورد

...........................
اعصاب دل
رگ اعصاب دل خونی ندارد
تپش رافکر مضمونی ندارد
غزلهای   بلند     همزبانی
یکی مصراع    موزونی ندارد
…............................

دریشی پوش
هوس پرورده اغیارگشتیم
بجان مردم خود مار گشتیم
دریشی پوش شهر دیگرانیم
به شهر خویش بی شلوار گشتیم
….......................
دروازه دل
دلی بی صاحبم آنسان شده تنگ
که حتی با خودش دارد سرجنگ
گذشت عمری زیاران قدیمی
کسی دروازه ی دل را نزد زنگ
…...........................
سوال بی جواب
 
میان هرچه مردم ناجوانیم
 ره ورسم جوانی را ندانیم
زجوی خون این گلشن شنیدم
که آب اسیاب دیگرانیم
…............................

ماهیگیر پیر
تپشهای ا سارت را سفیریم
زرنگ زندگانی سیر سیریم
میان تور ذلت گیر کردیم
شکار چنگ ماهیگیر پیریم
….............................
.سی سال سیه 
فرار حرف مفت هشت و هفتیم
به آن راهی که می باید نرفتیم
به سی سال سیه بویی نبردیم
که قربانی جنگ گاز ونفتیم

---------------------
قدفکر     
  صدای   شعر من بالابلنداست
جدا از رنگ وبارچون وچند است
تماشاکن که قد ناز فکرم
میان باغ دل عاشق پسنداست
--------------
خط دل
به هر جاخط دل را بر مخوانید
 کهن بیگانه رایاور مخوانید
 میان محفلِ اینان همان به
که یاسین را به گوشِ کرمخوانید


December 6th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان